INLOGGEN
«»

Er was eens een veulen

Er was eens een veulen
Dat wilde naar Keulen
Om zelf te horen of en hoe het daar kon donderen
Hij geloofde niet zomaar iedereen,
Laat staan In wonderen
Er werden al zoveel sprookjes opgedist
Die uit de leugenbak zijn opgevist
Onderweg kwam hij bij een kerkgebouw
Het was nog vroeg, voor dag en dauw
De deur stond open en glipte naar binnen
De pastoor wilde net aan het gebed beginnen,
Toen hij het jonge veulen zag
Wat kom je doen, ik zie vandaag de dag maar weinig veulens
“Ik ben op zoek naar de Waarheid over de donder in Keulen”
De pastoor antwoordde bloemrijk maar wist
Niet waar de klepel hing van zijn eigen klok
Als je gelooft heb je geen waarheid nodig
Hier, wat zoete koek en neem nog een slok
Het veulen was niet tevreden en ging er vandoor
Hij kwam op een zandweg met een karrenspoor
Dat leidde naar een statig huis.
Het dreigend zwarte hek ervoor stond open
Was hij wel welkom, het leek niet erg pluis
Maar besloot toch de voortuin in te lopen
Een dienstbode had hem in de gaten
Ksst, wat doe je hier, wie heeft je binnen gelaten?
Het veulen toonde haar zijn aaibare manen
En mocht toen in het marmeren voorportaal
De bazin bleek een adellijke dame
En nodigde hem uit voor een galgenmaal
Als je de waarheid weten wil dan is sterven
Een heel goed moment
Doe de groeten aan mijn voorouders,
Als je aan de andere zijde bent
Het veulen zag zich niet over deze grens heen gaan
En vervolgde opgelucht zijn weg
Even later kwam hij bij een dubbele kruising aan.
Daar zat een rode kikker met drie tongen
Als je de weg naar je waarheid wilt weten
Stel dan wel de juiste vraag.
Het veulen kon niks verzinnen
Hij koos de moeilijkste weg, die met de hink-stap-sprongen
Rond het middaguur kwam hij moe in een dorpje aan
Niemand te zien, alle deuren stonden open.
Zou iedereen voor mijn vraag naar de waarheid zijn weggelopen?
Hij trof de bevolking aan in de plaatselijke kroeg
Opeengepakt met geblindeerde ramen
Het veulen klopte aan en werd snel binnen gelaten
Het verhaal was, dat aan iedereen
Een waarheidsserum was verstrekt op doktersadvies.
De bijsluiter luidde: “lieg niet, dan liegt u genoeg”
Men dronk liever een pint, zodat
Je kunt blijven dromen en geloven in wat je er zelf van vindt
Hier word ik geen steek wijzer dacht het veulen
En vervolgde zijn pad naar Keulen
Nog twintig mijlen te gaan, over grindwegen
Rulle paden, steenslag, de weg ging niet over rozen
Maar door wind, hagel en regen
In de verte zag het veulen het silhouet van de dom
Van Keulen door zijn natte pony-haren
Toevallig trok op dat moment een onweersbui over de stad
Een luid gedonder brak los tot vreugde van het veulen
Waarheid zoeken is met eigen ogen en oren kennis vergaren

Wijs geworden van de reis naar Keulen
Keerde ons veulen weerom
Hij bleef tot zijn dood vragen stellen
Over de waarheid, het hoe en het waarom

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 24-01-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Valentijn
Actief sinds: 28-12-2016 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Er was eens een veulen’ van Valentijn zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.