VLUCHTIG BEZOEK

Han Messie

Een jonge sprookjesvriend ziet inslapend,
in het bed vol krioelende gedachten,
een elfje zwevend boven zijn hoofd wachten.
De jongen kronkelt zich, verbaasd gapend.

't Wezentje zingt fier, soms verlegen schrapend:
"Graag ontvlucht ik de waterlelienachten
om _ jou te belonen met wondermachten,
daarmee voor heel je leven gewapend."

De volgroeide man arbeidt tevreden,
volbrengt steeds weer de dagelijkse plicht,
denkt aan 't Eftelingkind van lang geleden,

schrijft zwaar peinzend, dan plotseling verlicht.
Die dronken pen springt, maakt bokkige schreden;
laat dromen vloeien, waaronder dit gedicht.