Ik zag twaalf goudblonde feeën

Mathilda van Bentum-Hofker

Ik zag twaalf goudblonde feeën
gehuld in witte tule en kant
bij maanlicht twee aan tweeën
tezamen dansend hand in hand
lichtvoetig op het malse gras
ik dacht dat het een droom was
hield mij muisstil om niet te storen
hadden ze mij toch kunnen horen?
toen ik gluurde door het sparrenwoud
kraakte soms het dorre kreupele hout
want plotseling waren zij om mij heen
hielpen mij vrolijk lachend op de been
en leidde mij in een kring ten dans
en ik, ik greep die bijzondere kans
danste vrij en vrolijk zonder zorgen
in een roes tot het gloren der morgen
bij de eerste zonnestraal was het gedaan
ik stond verbaasd alleen, was het waan
wat ik beleefde die nacht bij volle maan?