INLOGGEN
«»

Sneeuwkoningin

Al zwevend doolt de sneeuwkoningin
bij haar winteroptreden.
Zij inspecteert met rode blos
Ieder sneeuwklokje heel tevreden.

Onder het met sneeuw bedekte mos
worstelt elke bol met zijn verleden.
De enkele sneeuwklok die het lukt
Wordt niet door haar gemeden.

Zo geurt een vroege hyacint
Ergens ontluikend tussen het wintergroen.
Doet het haar bijna niezen
Als na een koude zonnezoen.

De zwevende doolt met enig fatsoen
boven wat aan de winter niet kan ontsnappen.
Met een zekere waardigheid treedt zij op,
Zonder op het luikende te trappen.

Zo krijgt het winterbos,
Hoogwaardig wit boven het groen,
Bij het voorbijgaan van de elfenblos,
Zin in het nieuwe seizoen.

Iedere sneeuwklokje, hyacint
groeit tegen de koude in.
En bij het zien van de sneeuwkoningin
Krijgt inspiratie nieuwe gratie.

Ieder sneeuwklokje, hyacint
Groeit tegen de koude in.
En zal weldra zonder tegenzin
Gratie geven aan een groene natie.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 15-04-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Willem Bernardus Tijssen
Actief sinds: 02-03-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Sneeuwkoningin’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.