"Eenzame George"

Willem Bernardus Tijssen

Zij tegen hem, de kleine man.
Die arme stakker te midden van,
Isolement in het grotere geheel,
Buitenspel, geen deel van het geheel.

Wie te velden vindt altijd wat?
Tussen de massa kruipt ergens die pad.
Het lot van een schildpad is soms gemeen,
Zo oud te worden, maar net geen honderd-en-een.

Wie te velden kan zo eenzaam zijn?
Je eigen huis te moeten dragen doet soms pijn.
Eenzame George verliest de wedstrijd tegen de tijd.
De haas blijft hem voor, maar krijgt morgen spijt.

Wie te velden zal het morgen zelf zien?
Waar de haas zich zelf verliest, gaat George voor de tien.
Hij heeft zijn ziel toegewijd aan de strijd.
De kleine man alleen in zijn eigen tijd.

Hij tegen zij, kan niet eerlijk zijn.
Honderd jaar eenzaamheid doet vooral pijn.
Isolement in het grotere geheel.
Honderd jaar en geen jaar te veel.