Hoog aan de wind

Barend van Horssen

Hoog aan de wind
Een genietende en blijvende verslaving,
is het zeilen hoog aan de wind
Een melodieus zingende verstaging,
raakt de bariton in mij, en maakt mij goed gezind

Ben haast geneigd om mee te gaan zingen,
met mijn scheepje als bas, en als tenor de wind
Ik kan mijzelf haast niet bedwingen,
terwijl mijn schip zich hellend, op één oor bevindt

Met de ”Tell-tales” strak in het horizontale lijntje,
en het grootzeil licht killend achter de mast
Weet ik, en dat is geen geintje,
dat ik hoog aan de wind vaar, en tevens goed gebrast

De fok staat er mooi bij, als een plaatje,
goed doorgezet en met een strakke snuit
Geeft zo met het grootzeil, een spleet, een wind loos-gaatje,
en trekt als een jonge hond de boot vooruit

Met de helmstok in mijn handen,
voel ik aan de druk op het roer
Dat ik op die hoogte zal belanden,
waar ik overstag moet met bravour

Met het overstag gaan in het verschiet,
klaar ik de schoten in een lopende lus
Dit voorbereidend werk is nodig, en vooral niet
iets volkomen overbodigs doen dus

Klaar om te wenden ? Ja, ruimte genoeg !
Ree !, te boord gaat de helmstok, Zet de schoten weer door !
Het scheepje dat luistert en accelereert over de nieuwe boeg
en zeilt dan prinsheerlijk hellend, maar wel... op het andere oor.

Dichter: Barend van Horssen