eerste vlaamse koers

Geert Messelis

geborgen
onder blauwe horizonten
ligt de grond
die open wond
van aarde
de wind waait met zijn scherven
die verbergen
er is geen weg
waarheen
loense blikken
ketsen af
vinden geen doorgaan
door de karavaan
die strompelt
en verloren tijden
mompelt
door verlaten straten
het zand zet blinde maskers
op. de blikken zeggen niets
de harde maskers kraken
van het zand en vloeken
het hele veld ligt open
verdoken langs het peloton
dat zindert
als gespannen staaldraad
die knapt
ontwijken is te laat
de val is einde