Aangeslagen stilte

wil melker

 de zon schijnt
 uit een ander perspectief
 kleurt nog vaag oranje

 schaduwen rafelen
 zacht klappende handen
 maken een grijs gebaar

 nog dwaalt een
 verloren schreeuw als spook
 door de aangeslagen stilte

 verwondering in toon
 omdat de vriend verloren ging
 op wie men dacht te bouwen

 verdriet omdat
 de helden gewone mensen zijn
 die spelen zonder zelfvertrouwen

 hun taken zijn volbracht in
 een systeem dat slechts verliezers telt
 de eigen creativiteit is al lang geveld