«»
Dit is de open plek
Middenin het woud
Waar het altijd lente is
Een voorjaarszonnetje schijnt
Het gras staat hoog
De bloemen bloeien
De vlinders fladderen om je heen
En als je geluk hebt
Laten de hertjes zich zien
Hier is het veilig
Hier heerst vrede
In je hart en in je zijn
Hier heb je geen pijn
En je verdriet
Mag er gewoon zijn
Hier ben je alleen
Maar hier is het fijn
Om alleen te zijn
Je voelt de rust
Die je normaal niet voelt
En zelfs niet kent
Je ontdekt wat het betekent
Om ontspannen te zijn
Een nieuwe ervaring
Als dan de oude dame verschijnt
Met de lange witte haren
Laat je je tranen vrij over je wangen rollen
Als diamanten naar de grond
Ze zegt niets
Ze weet alles
En jij weet
Dat ze alles weet
Misschien heet ze Naomi
Maar misschien ook niet
Misschien is ze een engel
Die jou beschermt
En er altijd voor je is
Nu, vroeger en later ook
Maar misschien ook niet
Misschien zijn jullie verbonden
Door de jaren
Door de eeuwen
Door de vele levens heen
Als je zoiets kan geloven
Maar misschien ook niet
Misschien is ze niet echt
De oude dame
Met wijsheid en genegenheid
In haar liefdevolle blik
Misschien ben je zelf niet echt
Vragen en antwoorden
Zijn hier hetzelfde
Ze worden niet gesteld
En ook niet beantwoord
In het gras liggend
Sluit je je ogen
En luistert naar de geluiden
Die het woud prijsgeeft
Vanuit de bomen
Die de open plek omringen :
De symfonie der vogels en insecten
De mooiste muziek
De meest ontroerende zang
Of je leeft of dood bent
Is hier niet relevant
En nu niet van belang
Ik begin hier als mezelf
Daarna raak ik mezelf kwijt
En verlies ik langzaam mijn identiteit
Ik vergeet wie ik ben
Maar niet wat ik ben
Ik ben hier met een reden
Iets waar ik op dit moment
Nog niets over zeggen kan
Alles op zijn tijd
Wacht maar geduldig af
Alles valt ooit op zijn plaats
Wat gebroken was
Zal weer heel zijn
Je zult het zelf zien
En tot die tijd
Tot dat moment is aangebroken
Is het carpe diem
En memento mori
Tegelijkertijd
Ave verum corpus
Ontwaken
ONTWAKENDit is de open plek
Middenin het woud
Waar het altijd lente is
Een voorjaarszonnetje schijnt
Het gras staat hoog
De bloemen bloeien
De vlinders fladderen om je heen
En als je geluk hebt
Laten de hertjes zich zien
Hier is het veilig
Hier heerst vrede
In je hart en in je zijn
Hier heb je geen pijn
En je verdriet
Mag er gewoon zijn
Hier ben je alleen
Maar hier is het fijn
Om alleen te zijn
Je voelt de rust
Die je normaal niet voelt
En zelfs niet kent
Je ontdekt wat het betekent
Om ontspannen te zijn
Een nieuwe ervaring
Als dan de oude dame verschijnt
Met de lange witte haren
Laat je je tranen vrij over je wangen rollen
Als diamanten naar de grond
Ze zegt niets
Ze weet alles
En jij weet
Dat ze alles weet
Misschien heet ze Naomi
Maar misschien ook niet
Misschien is ze een engel
Die jou beschermt
En er altijd voor je is
Nu, vroeger en later ook
Maar misschien ook niet
Misschien zijn jullie verbonden
Door de jaren
Door de eeuwen
Door de vele levens heen
Als je zoiets kan geloven
Maar misschien ook niet
Misschien is ze niet echt
De oude dame
Met wijsheid en genegenheid
In haar liefdevolle blik
Misschien ben je zelf niet echt
Vragen en antwoorden
Zijn hier hetzelfde
Ze worden niet gesteld
En ook niet beantwoord
In het gras liggend
Sluit je je ogen
En luistert naar de geluiden
Die het woud prijsgeeft
Vanuit de bomen
Die de open plek omringen :
De symfonie der vogels en insecten
De mooiste muziek
De meest ontroerende zang
Of je leeft of dood bent
Is hier niet relevant
En nu niet van belang
Ik begin hier als mezelf
Daarna raak ik mezelf kwijt
En verlies ik langzaam mijn identiteit
Ik vergeet wie ik ben
Maar niet wat ik ben
Ik ben hier met een reden
Iets waar ik op dit moment
Nog niets over zeggen kan
Alles op zijn tijd
Wacht maar geduldig af
Alles valt ooit op zijn plaats
Wat gebroken was
Zal weer heel zijn
Je zult het zelf zien
En tot die tijd
Tot dat moment is aangebroken
Is het carpe diem
En memento mori
Tegelijkertijd
Ave verum corpus
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 18-02-2020
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Vincent OostrijckActief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ontwaken ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.