Verloren in de tijd

Vincent Oostrijck

Verloren in de tijd

Ik bezocht lang geleden
Een reïncarnatie therapeute
Die mij onder hypnose bracht
Ik zweefde langzaam weg
Door ruimte en tijd
Vele levens begonnen
En gingen weer voorbij
Uiteindelijk landde ik
In de oerwouden van Peru
Honderden jaren geleden
Ik was gewoon mezelf
Maar ik zag er anders uit
Ik was een trotse Indiaan
Met een gespierd lichaam
Leider van zijn inheemse volk
We leefden voor elkaar
Verbonden met de natuur
Tot op die ene dag
Dat de Spanjaarden kwamen
De Conquistadores
Ze veinsden sympathie en menselijkheid
Ze wonnen mijn vertrouwen
Tot een van hen zijn musket op mij richtte
En mij doodschoot
Mijn levenloze lichaam
Op bodem van het woud
Mijn geest ontsnapte
En ik keek met afgrijzen toe
Hij men mijn volk afslachtte
Wanhopig en machteloos
Treurde mijn geest om hen
Terwijl mijn lichaam ontbond
En verging in de zachte aarde
Teruggenomen door de natuur

Of dit allemaal echt is gebeurd
Durf ik niet te zeggen
Maar ik zag het voor me
Ik voelde het
Ik was die man
Kennelijk leven we allemaal
Het ene leven na het andere
Maar het gekke is
Je bent altijd gewoon jezelf
Je geest telkens in een ander lijf
Elk leven een nieuwe kans
Het is een groot raadsel
Een legpuzzel met vele stukjes
Ooit is de puzzel klaar
Dan is de ervaring compleet
En zul je zeggen tegen jezelf
Het is mooi geweest
Tijd om naar huis te gaan