INLOGGEN
«»

landschap

we zaten samen
maar wat te staren
de heuvel heerste
land lag aan de voeten
de voeten deden pijn
we keken. waren wakker
schaduw van blauw azuur
de lucht was ongetekend
geen toekomst geen verleden
wit pluisje dreef voorbij
de warmte van de zon
leek zonder voorheen
of waar dan ook
om ogen op te laten rusten

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 21-04-2017

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Geert Messelis
Actief sinds: 26-09-2016 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘landschap’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.