Wijsheid uit het oosten

Willem Bernardus Tijssen

Bij het fluisteren van de nacht
zag ik een glimlach zo onverwacht
van een engel die vertelde over
een wonder in het oosten. Ik stond
als genageld aan de grond, omdat
ik ongewis was van het wonder
dat zich onder de mensheid bevond.

Bij het fluisteren van de nacht
hoorde ik die konde zo onverwacht
van die Davidster in het verre oosten.
Ik wist dat ik geen tijd meer mocht verliezen
en kon slechts die weg naar het oosten kiezen.

Bij het fluisteren van de nacht
zag ik als een blinde ziende zo onverwacht
dat de wijsheid zich aan mij openbaarde in
het oosten. Ik wist mij geborgen en bemind
door de naakte waarheid van dat kribbekind.

Bij het fluisteren van de nacht
zag ik zijn onschuldige glimlach zo onverwacht
die mij leek te zeggen: 'ik ben gekomen om te
troosten'. Zo vond ik wijzer dan voorheen
de echte wijsheid in het oosten.