INLOGGEN
«»

Onder moeders paraplu

Onder moeders paraplu

Hoe guur
duurt
'n mensenleven
als een kind geen kind mag wezen
zo klein...deze hebben toch niets te vrezen

Menigeen weet
maar vergeet
z'n eigen kinderlijke zere plekken
deze zijn nodig om 't harde mensenleven te ontdekken
dit begint immers bij die kleine stapjes
dan snap je 'ns
waarom het leven
tegenwoordig 'n kind geen kind meer laat wezen
vragen
beginnen te dagen
waarom die kleine ukken
al zo vroeg veel leed moeten plukken
dit is om bij te schaven
zodat hun leven iets doet vertragen
om dit te leren
accepteren
want kleine kinderen
verhinderen
nooit hun eigen groei
maar komen door de volwassen mens niet tot bloei
immers deze gluurt
en stuurt
het kinderleven
zodat dit kleine wezen
voor niets hoeft te vrezen

Mag een kind kind zijn
dit is 'n gevoelig terrein
laat kinderen ravotten en gewoon spelen
doe als volwassene warmte aandacht en liefde geven
dan pas hoeft 'n kind nooit te vrezen
voor 'n pijnlijk kinderleven.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 27-10-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Anja Knops
Actief sinds: 20-04-2015Informatie bij het gedicht:

Kinderen die kleine onschuldige wezens...menigeen huivert al nog voordat deze 't daglicht heeft gezien...ze worden gehuld in Gods liefde en licht en worden daarna achtergelaten en komen op aarde...onder moeders paraplu. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Onder moeders paraplu’ van Anja Knops zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.