nooit
Een gil in een verlaten straat,
een zucht,;Denk je dat het schaadt;?
Een bloem groeit op in dorre aarde.
Onkruid vormt zich om de kluit.
Het hart schreeuwt om genade,
de ziel om eeuwige rust
Onkruid grijpt om zich heen.
De ziel bijt zich vast in steen.
Een vormeloze massa schreeuwend
om meer.
Oh, hartenpijn, nooit, nee nooit,
voor ik wederkeer
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
scribarevoxtotale (Actief sinds: 09-12-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘nooit’ van scribarevoxtotale zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.