nooit

scribarevoxtotale

Een gil in een verlaten straat,
een zucht,;Denk je dat het schaadt;?
Een bloem groeit op in dorre aarde.
Onkruid vormt zich om de kluit.
Het hart schreeuwt om genade,
de ziel om eeuwige rust
Onkruid grijpt om zich heen.
De ziel bijt zich vast in steen.
Een vormeloze massa schreeuwend
om meer.
Oh, hartenpijn, nooit, nee nooit,
voor ik wederkeer

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 16-01-2015

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

scribarevoxtotale (Actief sinds: 09-12-2014)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘nooit’ van scribarevoxtotale zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.