Discrepantie

elze schollema

In het gezelschap van anderen, zal ik leren
mijzelf te zien als de minste van ons allen.
En uit het diepst van mijn hart
vol respect anderen als verheven te beschouwen.

*******

Gehandhaafd heb ik verloren momenten
tezamen met uitgemergelde beenderen
welken mij de herfst drachtiger maakten
dan jonge enten van een steeds weer
nieuw begin – niet dat de lente

bezworen is met leugens, want wat men
ziet is de zuivere compilatie van het bestaan
waar jeugd vroegtijdig sterft met de oudheid
in hun gelaat – lees nu de

verbroken beloftes die worden geheeld
door het hars uit het beschadigd groen
die door het molest werd gedwongen
zich te harnassen in haat – hetgeen

laat geen vreugde kreten maar
enkel sobere gebeden in een vol verlangen
naar een altruïstische staat