Verwondering

Lúthien Oronar

Verbonden met de duizend levens
die mijn ziel onderweg is
blijf ik hangen in stille pijnen
uit jonge jaren
als ik opsta
valt mijn hoofd in honderd
stukjes uiteen

Ik hoef slechts te kijken
naar mijn kleine hofje
om te voelen en beseffen
hoe waardevol
Moeder tot mij spreekt

Tien papavers in volle bloei
besproeid met hemelwater
Eén papaver vrijwel vergaan
transformatie die ten einde

dat ene stapje
die ene sprong
de diepte in
de grens over

de wijsheid vattend

daar

daar

hier

hier