Waar geen paden meer zijn
Als ginds in de wereld de nationale
narren de kamers volsbraken
het gouden bier schuimt in de glazen
de neonlichten wild om zich heen schreeuwen
wie zal met me lopen dan
langs de koele leegten in de velden
wie zal met me horen dan
het verre metaalgerinkel uit nachtelijke stallen
Als ginds markt en mammon in dolheid doordenderen
niets blijft zoals het is
de technobeats schallen uit oneindig
grote boxen de globe plein geworden is
wie zal mijn wilde honden voeren dan
wie zal met me slapen dan
diep in het kreupelhout
Als ginds de Higgsdeeltjes
aan banden worden gelegd
quark en kwamtum hun geheimen
prijs moeten geven
wie zal met me dromen dan
ver achter de hoeven
dat de dode zielen met ons zijn
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 14-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Hans Limbeek (Actief sinds: 01-10-2014)
Informatie bij het gedicht
zaterdag 12 januari 2013
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Waar geen paden meer zijn’ van Hans Limbeek zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.