INLOGGEN
«»

Waar geen paden meer zijn

Als ginds in de wereld de nationale
narren de kamers volsbraken
het gouden bier schuimt in de glazen
de neonlichten wild om zich heen schreeuwen

wie zal met me lopen dan
langs de koele leegten in de velden
wie zal met me horen dan
het verre metaalgerinkel uit nachtelijke stallen

Als ginds markt en mammon in dolheid doordenderen
niets blijft zoals het is
de technobeats schallen uit oneindig
grote boxen de globe plein geworden is

wie zal mijn wilde honden voeren dan
wie zal met me slapen dan
diep in het kreupelhout

Als ginds de Higgsdeeltjes
aan banden worden gelegd
quark en kwamtum hun geheimen
prijs moeten geven

wie zal met me dromen dan
ver achter de hoeven
dat de dode zielen met ons zijn

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 14-10-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Hans Limbeek
Actief sinds: 01-10-2014Informatie bij het gedicht:

zaterdag 12 januari 2013 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Waar geen paden meer zijn’ van Hans Limbeek zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.