Zandkasteel
Ik wou dat ik een sterke rots in de branding kon zijn
Maar in plaats daarvan ben ik een zandkasteel dat overspoeld wordt door golven.
Had ik maar wortels om me in te graven. Of vleugels om weg te vliegen. Ver van de intense kracht van je woorden
die de grond onder mijn voeten doen weghalen. Ik zak in, ik glijd weg, ik verdwijn.
Mijn muren hadden beloofd je bescherming te bieden. Daarom bouwde ik ze zorgvuldig om je heen. Ik had kunnen weten dat je bang zou worden, als je de wind niet meer voelde, en de brandende zon verdween.
Ik kan de wilde zee niet bedijken. Het is goed, ik laat je alleen.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 08-04-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Selina Thumdus (Actief sinds: 07-04-2019)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zandkasteel’ van Selina Thumdus zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.