«»
waarin ik leven voelde
maar het geluid lijkt stuk
de echo vraagt wat ik bedoelde
er is geen brug
die nog emoties draagt
waardoor mijn woord
in het ravijn vervaagt
toch raakt het af en toe
een bloem die groeit in kleine
decibellen en bloeit in kleuren
die gelukkigzijn voorspellen
ik roep niet meer
maar fluister stukjes leven
met open handen wil ik jou
mezelf in liefde geven
de echo vraagt
ik schreeuw de tijden terugwaarin ik leven voelde
maar het geluid lijkt stuk
de echo vraagt wat ik bedoelde
er is geen brug
die nog emoties draagt
waardoor mijn woord
in het ravijn vervaagt
toch raakt het af en toe
een bloem die groeit in kleine
decibellen en bloeit in kleuren
die gelukkigzijn voorspellen
ik roep niet meer
maar fluister stukjes leven
met open handen wil ik jou
mezelf in liefde geven
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 02-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘de echo vraagt’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.