De ochtendzon scheen zacht

Mathilda van Bentum-Hofker

De ochtendzon scheen zacht op het tere groen
alsof hij het kuste en streelde blad voor blad
hoe heerlijk geurde nu het ontluikende woud
dat zich in de herfst ontdaan had van al het oud
om bladerloos naakt te wachten in de winterkou
op de lieflijke lente die altijd weer komen zou
en daarna voltooit zijn heerlijke schaduw geeft
aan al wat onder de eeuwenoude bomen leeft
vleiend legden wij ons te rusten in het mollig mos
en sliepen een gat in de dag in dat zalige bos.