Groende godvergeten mooi
zag in de
hoogste takken
nog wat blad
je kaalde snel
van onderen
het was de lach
van lente en
frivool in zomeren
je dwarrelde zo gaaf
in pril ontluiken
groende godvergeten
mooi was niet te stuiten
tot ver voorbij de kortste
nacht gingen we in kleur
en geur de perken te buiten
ik heb je herfst
zo lief de vruchten
van ons samenzijn zullen
we oogsten in zaden die
weer lente zon en lach beloven
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 20-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Groende godvergeten mooi’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.