Uit dood hout
waai maar wind
takken vliegen van de bomen
zij breken eigen winterdromen
ik zie ze vallen
hun herfst is gestorven
de oogst al lang geborgen
zij knapten in gebreken
de kou had hen geen
nieuwe buigzaamheid gegeven
waai maar wind en schift
de bomen uit dood hout
zal nooit meer de lente komen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Uit dood hout’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.