"Op Een Morgen Schijnt Wellicht De Zon"

Willem Bernardus Tijssen

Opeen morgen scheen de zon,
Die mij wekte en wist te vertellen,
Dat de zomer van nu af begon.
Er hingen overal zweetdruppeltjes onder de bomen,
Waaronder ik mijn dag lag weg te dromen.

Ik voelde mij rustig en geen enkel moment bang.
Ik genoot van een luide krekel,
omlijst met een begeleid bijengezang.
Er hing een zomerse waas boven het gras,
Waardoor het leek alsof ik in mijn droom gevangen was.

Bijen werkten hun weg van bloem tot bloem,
En stemde mij gelukkig met hun bijengezoem
De zomer was als honing voor mij.
Het zwoele zoete leven ging als een droom aan mij voorbij.

In mijn winters herbezinnen,
Weet ik niet wanneer mijn droom opnieuw mag beginnen.
Ik voel mij gevangen in een wereld van kou.
Mijn zomerdroom ontnuchterd, verkeert in tijdelijke rouw.

Op een morgen schijnt wellicht weer eens de zon.
Die mij opwekt te dromen over de zomer, dat ik zolang niet kon.
Er hangen nu overal ijspegeltjes onder de bomen.
Mijn bevrozen verdriet, Wellicht morgen zal hier een einde aan komen.