Winterse lente

dichterbij

op eenzame hoogten
trekken ijzeren vogels
witte nevelslierten
gepriemd door zonnestralen

doet een briesje stof opwaaien
sporen verdwijnen
door paardenhoeven
in vrijheid achtergelaten

spiegelt de zon zich
in plassen water
waar de regenboog kleurig
geboren wordt

vogelnesten in ouderdom
zichtbaar op bladerloze takken
houden warmte vast
waar boomzagen huilen

laat geurend hout lente ruiken
gaat de zon pastel onder
tussen winterkale bomen
stralend door hun pracht

kijkend stil en bewogen
naar deze postkaarthemel
lacht mijn hart
het voorjaar tegemoet