in het grijsgroen van toen

wil melker

ik teken slechts
met één gebaar
jij was het voor mij
dit afgelopen jaar

ik kende je woorden
voelde zonder zicht
je lachte me toe
in je eerste gedicht

ik ontdekte je ogen in
het grijsgroen van toen
er sprankelde lente
door iedere zoen

we zomerden zee
ruisten de branding
droomden elkaar
na iedere stranding

we herfstten in rijpen
verkleurden het groen
voelden de oogst van
ons diepste begrijpen

we winteren even om
leven kansen te geven
tot een volle ontplooiing
na een zachte ontdooiing