de herfst wacht zwijgend op winter

sunset

nu is het laatste gras gemaaid
leunen banken tegen bomen
het kloppen van spechten
op grenzen van nacht, echo’s,
hun herinnering verloren

onder vleugels van reigers
die elke avond dezelfde route vliegen
beweegt zich het land, ’t is stil
en enkel het druppelen van regen
hoor je zacht ploffen op ’t zand

vogels die reizen naar ’t zuiden
laten hun nesten de hemel
in ’t riet overwinteren eenden
met voeten in ’t water de wilgen
schemerlicht tussen hun twijgen

de herfst wacht zwijgend op winter