weeft van mistig ochtendrood
ik zie je in het ruisen
van de wind, je hebt niet
meer het blote van een kind
niet meer geboeid
het spel ontgroeid dat
kleinen in vertrouwen spelen
je bent gekleed
met naakt, van onschuld
wordt je schaduw al gemaakt
je weeft van mistig
ochtendrood de donkere
schaamte voor je schoot
en wordt herboren in
ontluikend groeien, de bloem
zal in jouw lente bloeien
kom dans de zon
in warme stralen, ontsluierd
zullen we de zomer halen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-11-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘weeft van mistig ochtendrood’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.