kust krokussen met natte sneeuw

wil melker

de regen striemt
lente is verhaal
gaan halen en de
winter is weer terug

keert zijn rug
de zon toe en
kust krokussen
met natte sneeuw

als het licht
verdwenen is
bevriest hij snel het
geel van de narcissen

moet gissen naar
de tijd die hem zal
kooien als hij door de
warmte gaat ontdooien

hij heeft de mensen
lang genoeg verveeld
met kou en hagelstenen
zijn rol is uitgespeeld