Het kerend tij
Ik herken de klank
van de klokken die voor
mij luiden niet meer
maar wel de nagalm
van de bruinrode dood
die de folklore is van herfst
herken ik weer
De nissen gevuld met geuren
die het laatste graf van het leven
weer zwart doet kleuren
spelen mee met de dans
die voltrokken wordt
door een kind van de wind
Oktober herleeft het bonte
sterven en op mijn netvlies
staat de zee zeer nabij ik omhels
mijn verlossing en vertrouw het toe
aan het kerend tij
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
elze schollema (Actief sinds: 01-10-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het kerend tij’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.