Stille getuigenissen
Nu de winter zich zonder
witte kleding voortbeweegt
het water in de sloten
onverstoorbaar stroomt
voel ik toch de kou die
ik als kind droeg in mijn
te grote jas
zelfs de zomer was niet warm
want altijd waren er weer
die kille ogen die me volgden
ach, de stille getuigenissen
sterven telkens in de bruinrode
dode herfst en enten in de lente
aan mijn steeds ouder
wordende bast
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
elze schollema (Actief sinds: 01-10-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Stille getuigenissen’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.