INLOGGEN
«»

Stille getuigenissen

Nu de winter zich zonder
witte kleding voortbeweegt
het water in de sloten
onverstoorbaar stroomt

voel ik toch de kou die
ik als kind droeg in mijn
te grote jas

zelfs de zomer was niet warm
want altijd waren er weer
die kille ogen die me volgden

ach, de stille getuigenissen
sterven telkens in de bruinrode
dode herfst en enten in de lente
aan mijn steeds ouder
wordende bast

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 16-10-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

elze schollema
Actief sinds: 01-10-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Stille getuigenissen’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.