«»
in onkundigheid is het gloren
van de nieuwe zon verdwenen
in de trage dimensie van mijn vlijt
hoe het boek ook schreeuwt
zich wil laten lezen dwars door het doffe kaft
is mijn vlucht langs dode vogels
iets wat ik nooit had bedacht
het hart, de pionier van mijn reis
de ingezetene van het verdorven vlees
blijkt te zijn gerooid
door toedoen van mijn eigen zeis
wie ben ik nu de waker als dwaler telkens
nieuwe wouden vindt en de slaper
de rust ontwijkt in het
eentonig gebrom van de nacht
het eentonig gebrom
nu de herfst lijkt te smorenin onkundigheid is het gloren
van de nieuwe zon verdwenen
in de trage dimensie van mijn vlijt
hoe het boek ook schreeuwt
zich wil laten lezen dwars door het doffe kaft
is mijn vlucht langs dode vogels
iets wat ik nooit had bedacht
het hart, de pionier van mijn reis
de ingezetene van het verdorven vlees
blijkt te zijn gerooid
door toedoen van mijn eigen zeis
wie ben ik nu de waker als dwaler telkens
nieuwe wouden vindt en de slaper
de rust ontwijkt in het
eentonig gebrom van de nacht
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 05-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
elze schollemaActief sinds: 01-10-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘het eentonig gebrom’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Seizoenen (algemeen over seizoenen)
Nieuwste gedichten
Best beoordeelde gedichten
- Afscheid van het heden
- De tijd kleurt herfst
- herfst
- Nog dreigen grijze buien
- Herfstweer
- Langzaam wordt het lente...