«»
geopend heeft en de dagen krimpen
in het licht waar jij mij vond, blijf ik stil
jouw blad dat zich wentelt in alles
wat je vraagt en in alles wat je doet
jij mijn zomer in het octrooi van een
hernieuwde lente jij mijn pracht
die mij kent zoals het tapijt van rode
nerven die mij vullen met de geur
die ik steeds weer aan jouw lippen proef
zo nu, nu de wind zich rust tegen alle
wetten in en de zetel gevuld lijkt te zijn
met ware innerlijke gaven, ben jij de
gong die me luidt en de lokstem
van eens mijn voorbije dromen
mijn muze 4
liefste, nu de herfst haar poortgeopend heeft en de dagen krimpen
in het licht waar jij mij vond, blijf ik stil
jouw blad dat zich wentelt in alles
wat je vraagt en in alles wat je doet
jij mijn zomer in het octrooi van een
hernieuwde lente jij mijn pracht
die mij kent zoals het tapijt van rode
nerven die mij vullen met de geur
die ik steeds weer aan jouw lippen proef
zo nu, nu de wind zich rust tegen alle
wetten in en de zetel gevuld lijkt te zijn
met ware innerlijke gaven, ben jij de
gong die me luidt en de lokstem
van eens mijn voorbije dromen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 05-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
elze schollemaActief sinds: 01-10-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘mijn muze 4’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Seizoenen (algemeen over seizoenen)
Nieuwste gedichten
Best beoordeelde gedichten
- Afscheid van het heden
- De tijd kleurt herfst
- herfst
- Nog dreigen grijze buien
- Herfstweer
- Langzaam wordt het lente...