herfst

Twan Hendriks

 herfst

 wanneer de bladeren gaan vallen
 het zomerse gelach verstomd

 het weer langzaam kouder gaat waaien
 mensen wederom met norse blik
 hun dagelijkse weg weer vervolgen
 weggedoken achter een opstaande kraag
 niet of nauwelijks om zich heen kijkend

 met nog maar een doel
 zo snel mogelijk deze najaarsdag verlaten
 naar daar waar de kachel brandt

 om weer na enige tijd opgewarmd te zijn
 de boel weer vaarwel te zeggen
 om opnieuw het koude duister in te gaan

 en uiteindelijk weer het thuiskomen
 wat fijner lijkt dan dat afgelopen halve jaar

 wanneer de bladeren blijven vallen
 tot het tijd is om weer op te staan