Wachten op de zon
Nog nooit leek een winter zo lang
Een paar dagen geleden straalde de zon
Kon ik mij buiten vrij bewegen
Dat lijkt nu helaas al weer maanden geleden
Al is het witte dek best mooi
Verlang ik met mijn hele wezen naar de dooi
Wil ik de kou niet meer vrezen
Wens ik terug het vrije leven
Toe zonnetje, lach mij toe
Geef mij je warmte en je kracht
Dit lange wachten
Had ik echt niet verwacht
Maar ook al duurt het nog een tijdje
In mijn hart weet ik
Dat het voorjaar gauw komt
Hoe lang het ook lijkt te duren
Door deze winterse kracht
Je toont al je eerste pracht
De knoppen zitten al in de bomen
De bollen lopen uit
Elke dag een stuk vooruit
Het zonnetje zal mij gauw weer verwarmen
Dat is wat ik geloof
Dat is wat ik zeker weet
Iets wat ik zeker niet vergeet
Al lijkt het jaren
Duurt het nog maar een paar dagen
Tot ik mijn armen spreid en de zon omarm
En lachend en zingend weer vrij en gelukkig ben
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 12-03-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Britta NijhuisActief sinds: 12-03-2014Informatie bij het gedicht:
is veels te koud buiten :( Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Wachten op de zon’ van Britta Nijhuis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Seizoenen (algemeen over seizoenen)
Nieuwste gedichten
Best beoordeelde gedichten
- Afscheid van het heden
- De tijd kleurt herfst
- herfst
- Nog dreigen grijze buien
- Herfstweer
- Langzaam wordt het lente...