Het adagio laat trillen

wil melker

 wie kent
 de dirigent
 van het windconcert

 dat lentes tonen
 preludeert in
 pril ontluikend groen

 het adagio laat
 trillen aan de horizon
 van zomers warme dag

 finaleert in oogst
 van geurig donkerode
 klanken in volle herfstlach

 pas als de laatste toon
 bevroren is klaart vorst
 de twinkelende sterren

 zien we hemel
 in de ogen van de
 onbekende dirigent