Smelt de winter lente dichterbij

wil melker

 weer is het veld gelezen
 de laatste aren zijn geraapt
 meer kon de aarde ons niet geven
 we hebben haar nu kaal geschraapt

 haar wacht een koude winter
 de strakke klei in voor geploegd
 ze heeft haar kracht verloren
 de bescherming is niet goed genoeg

 de huid is tot een wond verworden
 geïnfecteerd door weer en wind
 vorst zal ook het grut vermoorden
 dat in die grond het leven vindt

 soms is de nacht heel onbarmhartig
 slaan sneeuw en ijzel heftig toe
 dan is de redding voor de akkers
 met witte dekens net genoeg

 nog ligt het zaad te rusten
 kou en wind voorbij pas als
 de zon de aarde zal gaan kussen
 dan smelt de winter lente dichterbij