Lichtpunt in de tijd
ik liep de eeuwen terug
zag wat jij me hebt gegeven
voelde steeds intenser leven
in wat echt belangrijk was
steeds is er brood
omdat de wilde granen groeien
jouw korenbloemen bloeien
als mijn lichtpunt in de tijd
maar nu de bladeren tapijten
en de wind zijn kleuren vaagt
voel ik het diep menselijke spijten
omdat de nacht het licht verjaagt
zo cirkelt dood om leven
dat seizoenen kent het brood
dat nu gebakken is blijft zon die
zomers ook het koren heeft verwend
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
07/12/2011
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Lichtpunt in de tijd’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.