Extase
Ogen rollen zich terug naar huis.
Haren rekken zich, abuis.
Bloed dat de vezels spant.
Kromt de rug, slijpt de rand.
Kou die de stem bedaard.
Passie die mijn lijf verlaat.
Dauw dat op de ramen slaat.
Ik die jou mijn hart vertrouw.
Jij die het bespeelt voor mij.
Draai me grijs.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 24-02-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Fabio Bottelier (Actief sinds: 23-02-2019)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Extase ’ van Fabio Bottelier zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.