INLOGGEN
«»

De puurste vorm

Waarom is het zo ongelofelijk moeilijk te beginnen met een verhaal?
Die eerste paar zinnen die het geheel op gang moeten trekken
lijken nooit goed genoeg te zijn.
Zeker niet om te beschrijven hoe een koppel ‘s ochtends wakker wordt,
hoe zij zich naar hem omdraait, haar hand over zijn rug laat glijden en
hem wakker maakt met een innige omhelzing en zoenen in de hals.
Of hoe hij kreunend geniet van haar aanrakingen en liefst
altijd zo wilde wakker worden, en haar met een kus op de neus
een mooie ochtend wenst. Hij kijkt haar veelbetekenend aan,
zij knikt nee, dat ze over een uur moeten vertrekken.
Hij zucht, glijdt beteuterd uit bed en poedelnaakt
spurt hij door de ochtendkoude de douche in,
zij draait zich nog even om en luistert
hoe hij de wereld wakker zingt.
Wanneer hij goed en wel afgedroogd is
komt hij fluitend de slaapkamer weer in en blijft plots stilstaan.
Hij bekijkt haar, hoe het deken als door een interieurarchitect
over haar onderbeen gedrapeerd ligt,
en haar wiebelende tenen er nog net onderuit komen.
Ze ligt op haar buik, het hoofd in profiel op haar gekruiste armen,
de bovenrug ietsje hoger met de borsten er onder waardoor
haar onderrug nog wat holler lijkt dan normaal en haar
volle, bolle kont verleidelijk de lucht insteekt.
Het fluiten stopt en ze draait zich op haar linkerzij,
haar rechterarm legt ze over haar heupen en even
lijkt ze een bijna melkwitte, blonde Cleopatra zoals
Rubens haar geschilderd zou hebben.
Ze rilt zachtjes door de nog aanwezige kilte
en met haar tepels stijf kijkt ze hem vragend aan.
Haar blik glijdt op zijn beurt langs het lichaam dat voor haar staat.
Elke centimeter nagenoeg perfect, zijn lange haren die nu los
langs zijn schouders hangen en zijn borst, buik en rug natdruppelen,
het borsthaar waar ze graag haar vingers door haalt,
de schouders vol sproetjes, de zachte buik en
het achterwerk gemaakt om af en toe op te slaan.
Zonder iets te zeggen telefoneert hij naar de tandarts,
of de afspraak verzet kan worden.
Hij laat haar blik niet los terwijl hij een nieuwe datum uitkiest
en zo gauw de telefoon iets te ruw weggelegd is springt hij op bed.
Onbeschrijfelijk, dat brandend gevoel wanneer
de smachtende lippen elkaar bijna raken,
het ultieme filmmoment waar ieders hart zwelt,
het zachte gehijg als hij zich losmaakt en de
simultaan gefluisterde woorden die op dat moment te proeven zijn.
Wat volgt is liefde in zijn puurste vorm.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 05-12-2017

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

DichteresMetHoop
Actief sinds: 12-01-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De puurste vorm’ van DichteresMetHoop zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.