INLOGGEN
«»

In openlucht

De koele avondbries
blaast speels een haarlok
in haar geopende mond,
beroert haar naakt lijf
met wat lijkt op duizenden
zachte vingertoppen.

Ze rilt haast onzichtbaar.

Zwaar ademend en met
gesloten ogen zoekt ze
een weg naar hem,
wiens handen meebewegen
met de nacht, haar
golven volgen.

Alsof hij haar hoogtes
en laagtes wil kennen,
met haar zou springen
wanneer de top
te hoog blijkt.

Tussen zijn vingers
is ze niet meer dan
ongebakken klei.
Ze vormt zich volledig
naar zijn wil.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 05-12-2017

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

DichteresMetHoop
Actief sinds: 12-01-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘In openlucht’ van DichteresMetHoop zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.