Samenvloeien

DichteresMetHoop

Je maakt een tocht.
Mijn trillende huid is jouw zee,
golvend langs de kiel
van je vingertoppen.
Mijn haartjes zijn de kam
van een aan de oppervlakte
rijzend zeemonster.

Mijn hart bonkt wilder,
mijn borst stokt in lange halen,
mijn hijgen als stormwind en
mijn lippen klaarkrullend
wachten op die steeds maar
gevoelige snaren rakende vingers.

Je houdt halt in mijn hals
en streelt langs de in mijn
oren bonzende slagader.
Mijn mond opent stil wanneer
je tanden me bij m'n nekvel nemen.
Een zacht piepje: niet stoppen,
ga door, tot ik kleuren hoor
en tijd even sterft.