Jouw nieuwe leven

Dolf de Jong

Sabine ik zie jou nog steeds voor mijn geest
jij bent mijn eerste liefde ooit geweest.
Ik haalde toen van alles in mijn hoofd,
koeien met gouden horens heb ik jouw toen beloofd.

Op een klein vodje papier
ging ik voor jou aan het dichten
in de hoop dat je voor mij zou zwichten
ik voelde mij de gelukkigste scholier.

Dat vodje heb ik jouw nooit durven geven
en na de school ging je uit mijn leven,
tot ik je tijdens een reünie opeens weer zag
je begroete mij met de mij bekende lieve lach.

Sabine wij zijn nu wat ouder, ja zelfs bejaard
maar dat vodje heb ik altijd bewaard
opdat ik het ooit van mijn leven
aan jou nog eens kon geven.

Het vodje papier:
Sabine ik ben jouw nieuwe leven
die inhoud aan jouw toekomst wil geven
en de sterren die ik voor jou pluk
zijn enkel sterren van geluk.

Ik pluk die sterren in de nacht
als de wolken breken
en het maandje lacht
nog voor ze lichtelijk verbleken.

Ik pluk ze voor de dage raad
dus voor dat de zonnestralen
de nieuwe dag gaan halen
want dan ben ik te laat.

Sabine ik laat ze in jou ontbranden
je bent bij mij in goede handen
zo wordt jouw hoop alsnog vervult
als wij door warmte zijn omhuld.

Zodat wij in dit lijfelijk heden
te saam het huwelijksparadijs betreden
een sprookje wordt dan werkelijkheid
door onze wederzijdse genegenheid.

Mijn penseel van hartstocht
heeft reeds naar je ingelogd
om jouw virtueel te strelen
en onze genegenheid te delen.

Ons nieuwe toekomstdoek met goud omrand
beschilder ik met losse hand
met kleuren die warmte geven
voor de juiste schakering in ons leven.
DdJ.