een zachte waterval die klatert

wil melker

je woorden zijn
een zoete rust
een zachte waterval
die klatert en me kust

je stroomt verkoelend
langs mijn lijf, met
zinnen maak je je
verlangen aan me wijs

we vloeien naar elkaar
kolken als we mengen
in het tederste gebaar
zal extase ons verzengen

je glimlacht me weer
warm als de kou verkilt
en de liefde in het
ogen blikken is verstild

je komt als ik je nodig heb
omarmt me met begrip
haalt het beste in me op
jij kent mijn betere ik