«»
de kop weer opgestoken
nu vreet het van mijn angst
ik heb muren afgebroken
me kwetsbaar opgesteld
nu telt onrust traag de uren
ik kan geen woord
meer lezen, ze geven
niet wat ik beleven wil
je handen strelen velen
de warmte van je hart
lijkt niet meer zo apart
mag ik op je schoot
kom, geef je even bloot
als blijk van je vertrouwen
is er nog die blik , die
je voor mij reserveerde,
het kussen, dat je leerde
de slang heeft weer gebeten
haar gif laat me nooit meer
mijn jaloezie vergeten
je handen strelen velen
het beest heeft zich geroerdde kop weer opgestoken
nu vreet het van mijn angst
ik heb muren afgebroken
me kwetsbaar opgesteld
nu telt onrust traag de uren
ik kan geen woord
meer lezen, ze geven
niet wat ik beleven wil
je handen strelen velen
de warmte van je hart
lijkt niet meer zo apart
mag ik op je schoot
kom, geef je even bloot
als blijk van je vertrouwen
is er nog die blik , die
je voor mij reserveerde,
het kussen, dat je leerde
de slang heeft weer gebeten
haar gif laat me nooit meer
mijn jaloezie vergeten
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 18-11-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘je handen strelen velen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.