«»
een schouder ietsjes afgewend.
Het was die houding,
die, steeds bij mij bleef.
Je ogen keken donker,
de haren langs je hals.
Oor en oog, in schuine lijn,
je kon zo heel uitdagend zijn.
Je lichaam in een warme draai,
uitnodigend naar mij.
Mijn arm rond je schouder,
gelukkig waren wij.
In woordeloze stilte
is het misgegaan.
We leefden samen
van elkaar vandaan.
Ik voelde nog je greep.
Je warme hand was weg.
Ik dacht nog dat je in mijn ogen keek.
Je blikken peilden slechts.
Rustig hebben wij gedag gezegd,
Een zoen, ging echt niet meer.
Jij keek niet op en ik niet om.
Wij liepen daar, de laatste keer.
Afscheid
Je hoofd wat scheef,een schouder ietsjes afgewend.
Het was die houding,
die, steeds bij mij bleef.
Je ogen keken donker,
de haren langs je hals.
Oor en oog, in schuine lijn,
je kon zo heel uitdagend zijn.
Je lichaam in een warme draai,
uitnodigend naar mij.
Mijn arm rond je schouder,
gelukkig waren wij.
In woordeloze stilte
is het misgegaan.
We leefden samen
van elkaar vandaan.
Ik voelde nog je greep.
Je warme hand was weg.
Ik dacht nog dat je in mijn ogen keek.
Je blikken peilden slechts.
Rustig hebben wij gedag gezegd,
Een zoen, ging echt niet meer.
Jij keek niet op en ik niet om.
Wij liepen daar, de laatste keer.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 02-11-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Afscheid’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.