«»
in kunst of werk, heel het aardse bestaan.
doorgaans wordt onnoemelijk veel gedaan.
Bewondering wil een ieder beƩrven.
Er zal van alles bloeien en bederven,
waarbij een denkende geest mag verstaan:
"Hetgeen tastbaar is, moet eens vergaan.
Hoe beschouwt elke mens zijn komend sterven?"
Gods geheimen verlichten de enkeling.
Nietig lijken eigen arbeid en have.
Verwacht een onvatbare verandering.
Het verscheiden brengt een milde gave:
vertrouwen zonder vragen, als zuigeling;
grootmoedige, strijdbare "overgave!"
GAAN
't Leven glanst bij wat men kan verwervenin kunst of werk, heel het aardse bestaan.
doorgaans wordt onnoemelijk veel gedaan.
Bewondering wil een ieder beƩrven.
Er zal van alles bloeien en bederven,
waarbij een denkende geest mag verstaan:
"Hetgeen tastbaar is, moet eens vergaan.
Hoe beschouwt elke mens zijn komend sterven?"
Gods geheimen verlichten de enkeling.
Nietig lijken eigen arbeid en have.
Verwacht een onvatbare verandering.
Het verscheiden brengt een milde gave:
vertrouwen zonder vragen, als zuigeling;
grootmoedige, strijdbare "overgave!"
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 17-02-2020
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Han MessieActief sinds: 18-01-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘GAAN’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.