«»
Is Maria de moeder van de vergiffenis.
Bloesemen de doornen soms heel even.
Is God aanwezig als na de droefenis.
Geen doornenkroon zal ons omhullen.
Vleugels slaan uit in het rozenparadijs.
Ik wil mijn zonden niet verhullen.
Wie opbiecht is als een vogel zo wijs,
Want vogels kunnen soms duiven zijn.
Op Maria's schouders neergestreken.
Vergeven kan dan gelukkig zijn.
Rozen rood doet trots verbleken.
De rozentuin
In de rozentuin bloeit het aardse leven.Is Maria de moeder van de vergiffenis.
Bloesemen de doornen soms heel even.
Is God aanwezig als na de droefenis.
Geen doornenkroon zal ons omhullen.
Vleugels slaan uit in het rozenparadijs.
Ik wil mijn zonden niet verhullen.
Wie opbiecht is als een vogel zo wijs,
Want vogels kunnen soms duiven zijn.
Op Maria's schouders neergestreken.
Vergeven kan dan gelukkig zijn.
Rozen rood doet trots verbleken.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 07-11-2018
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Willem Bernardus TijssenActief sinds: 02-03-2015Informatie bij het gedicht:
Schrijver: Willem B. Tijssen Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De rozentuin’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.