INLOGGEN
«»

De rozentuin

In de rozentuin bloeit het aardse leven.
Is Maria de moeder van de vergiffenis.
Bloesemen de doornen soms heel even.
Is God aanwezig als na de droefenis.
Geen doornenkroon zal ons omhullen.
Vleugels slaan uit in het rozenparadijs.
Ik wil mijn zonden niet verhullen.
Wie opbiecht is als een vogel zo wijs,

Want vogels kunnen soms duiven zijn.
Op Maria's schouders neergestreken.
Vergeven kan dan gelukkig zijn.
Rozen rood doet trots verbleken.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 07-11-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Willem Bernardus Tijssen
Actief sinds: 02-03-2015Informatie bij het gedicht:

Schrijver: Willem B. Tijssen Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De rozentuin’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.