Twee kanten

Gertjan van der Kraan

Twee kanten

Aan de ene kant zo’n verlangen
Maar dan weer sterk bevangen
Door de gedachte die blijft hangen
Dat die ene nog niet is gevangen
In het net van Zijn verlangen
Want het kruist niet met zijn belangen
Om (nog) niet te worden gevangen
In het terugkerend religieuze verlangen
Om als geestelijke vis te worden gevangen
Door hen die daar zo naar verlangen
Maar vertrouw toch op Zijn verlangen
Om ook die ene nog te vangen
Maar ons voortdurende verlangen
Wat echt moeten blijven hangen
Is bidden dat die ene ook wordt gevangen